Grupna analiza

Grupna analitička psihoterapija ili grupna analiza je oblik lečenja pojedinca u grupi. Naglasak terapije je usmeren na pomoć pojedincu, a sama grupa predstavlja jedan od glavnih terapijskih činilaca. Grupna analiza se oslanja na osnovne psihoanalitičke teorijske i tehničke postavke prilagođavajući njihovu primenu grupnoj situaciji. Osim psihoanalitičkih teorija, teorijski okvir grupne analize čine i sociološke teorije, geštalt psihologija kao i opšta teorija sistema.
 

Grupna analiza pokazala se izuzetno efikasnom u tretmanu širokog polja psihičkih problema kao što su problemi u interpersonalnom funkcionisanju, povučenost, stidljivost, usamljenost, strah od intimnosti, strah od autoriteta, nemogućnost da se deli, zavisnost, kompetitivnost. Takođe je efikasna i u lečenju problema kao što su depresija, anksioznost, psihosomatski poremećaji, poremećaji ponašanja pa čak i u lečenju ozbiljnih psihičkih poremećaja kao što su psihoze. Postojanje motivacije, spremnost da se preuzme odgovornost za svoj problem i želja za promenom, povezani su sa dobrim terapijskim ishodom. Od članova grupe se očekuje redovno dolaženje, tačnost, poverljivost, uzdržavanje od svih oblika akcije tokom seanse (pušenje, jedenje, pijenje, dodirivanje), uzdržavanje od kontakta sa članovima grupe van seansi kao i uzdržavanje od velikih životnih odluka dok terapija traje.

Poželjan broj članova za malu analitičku grupu je od 6 do 8. Sedi se u krugu što omogućava najbolji kontakt licem u lice, situaciju u kojoj su svi jednaki i gde svi članovi mogu da vide jedni druge i terapeuta. Standardna dužina grupne analitičke seanse je 90 minuta, a učestalost jednom ili dva puta nedeljno.

Samu metodu je ustanovio i razvio S.H.Fuks (Siegmund Heinrich Foulkes) , a osim njega značajan doprinos dali su V.R. Bion (Vilfred Rupert Bion), ), I. Jalom (Irvin Yalom), kao i njihovi brojni sledbenici.

• Sledeća >